|
1. |
Meditatie aankomen lichaam voelen |
Meditatie |
10 |
|
2. |
Marionet en zwaaidraai |
Losmaakoefening |
15 |
|
3. |
Borstverruimer |
Losmaakoefening |
20 |
|
4. |
Zijwaartse strekking; kleine boog |
Staande houding |
25 |
|
5. |
Boom |
Staande balanshouding |
30 |
|
6. |
Japanse buikversterker |
Buikspieren |
35 |
|
7. |
Patschimotanasana |
Vooroverbuiging |
40 |
|
8. |
Cobra |
Achteroverbuiging |
45 |
|
9. |
Halve sprinkhaan |
Achteroverbuiging |
50 |
|
10. |
Snelle en langzame krokodil |
Torsie |
55 |
|
11. |
Volledige ademhaling |
Pranayama |
60 |
|
13. |
Savasana eenvoudig |
Ontspanning |
75 |
Winter
De winter is de nacht van het jaar. De aarde is schijnbaar slapend en de slaap is te zien als de kleine dood. Krachten van vernieuwing en zuivering zijn op een autonome manier aan het werk.
De kracht van de winter zit vol paradoxen. Er is nieuw leven gehuld in de dood. Er is snelle groei gehuld in rust. Het is de ijskoningin met een warm hart. De kracht van het nieuwe leven begint te kloppen in een ogenschijnlijk rottend zaadje. Uiterlijk is er rust, innerlijk is er groei. Maar wanneer het lichaam wat langzamer beweegt, wordt de geest gezuiverd en keren de gedachten van het aardse naar het geestelijke. En zaden die in de herfst inde aarde zijn gevallen, worden in hun rust gezuiverd; in de aarde bouwt zich de energie op die straks nodig is voor de groei. Maar nu is het nog stil.
Wij zijn het niet die met onze persoonlijkheid bepalen welke zaden zullen uitkomen en welke niet. Sommige zaden zullen in de lente in het licht komen te staan; andere niet. Zomaar.
Zaden waar het licht op valt, die genade ontvangen, worden eerst inde verborgen wereld van de geest geboren om vervolgens in de lente in te dalen in een vorm.
In de winter word je op jezelf teruggeworpen en zo als het waren gedwongen een gebied te onderzoeken dat je to nu toe vreemd was, of dat je tot nu toe niet verwerkt hebt. Het gaat hierbij om het opbouwen van het vertrouwen dat inspiratie vanzelf komt, als iets uit niets. En dat op den duur ook vanzelf vorm aan zal nemen.
Het vraagt je te accepteren dat het leven een volkomen autonoom proces is dat door ons heen komt en dat wij alleen maar op de voet kunnen volgen.
(uit: Leven & werken in het ritme van de seizoenen van Jaap Voigt)