wil graag beginnen met een gedicht van Rumi. Rumi was een soefi. Het soefisme is een mystieke traditie die zijn oorsprong heeft in de vroege Islam. De soefi’s vormen mystieke broederschappen of zusteIkrschappen. Als religieuze beweging kenmerkt het soefisme zich als een wisselwerking van religieuze en spirituele invloeden. Soefi’s geloven dat de Koran en de strikte regels van de sharia uiterlijke regels zijn en dat er diverse stadia van (innerlijke) nabijheid tot God bestaan.
Rumi leefde van 1207 tot 1273 en was filosoof en dichter van Perzische afkomst en soefi mysticus. Rumi is xc3xa9xc3xa9n van de belangrijkste personen uit de Perzische dichtkunst voor zijn religieuze dichten die God prezen. Hij was toen de leidende figuur van de soefi beweging. Hij filosofeerde met name over de voordelen van verdraagzaamheid. Hij stichtte er onder andere de dansende derwisjen, een soefi orde van religieuze dansers en muzikanten. In de dans draaien zij om hun as, waarbij zij mediteren en de naam van God aanroepen.
De Herberg
Dit mens-zijn is een soort herberg:
elke ochtend weer nieuw bezoek.
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
Een flits van inzicht komt
Als een onverwachte gast.
Verwelkom ze;
ontvang ze allemaal gastvrij!
Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen om plaats te maken voor extase.
De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns en vraag ze om erbij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt.
De hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd om jou als raadgever te dienen.
Eigenlijk is het gedicht heel erg van deze tijd en heel herkenbaar. Althans voor mij heel herkenbaar. Een voorbeeld van hoe ik heel graag onwelkome bezoekers wil weren is hoe ik om ging met de dood van een tante een paar weken geleden. Ik was er best wel verdrietig van, maar drukte het verdriet weg. Ik nodigde het verdriet niet uit. Met als gevolg dat ik een heel wollig gevoel in mijn hoofd kreeg, niet meer kon nadenken en tot niets meer kwam. Pas toen ik het verdriet er liet zijn en ging huilen, ging het beter en was het weer helder in mijn hoofd. Weer een wijze les voor mij over alle gevoelens welkom heten. Een wijze les, omdat ik het laatste jaar heel erg mijn best doe om alle minder prettige gevoelens welkom te heten. Daarvoor deed ik dat absoluut niet en het wollige gevoel in mijn hoofd dat er jaren zat, zorgde er voor dat ik niet volledig in deze wereld kon staan.
Het gedicht overstijgt ook alle religieuze stromingen; ook in het boeddhisme, waar de zen-meditatie uit komt, gaat het ook om alle bezoekers welkom te heten. Iets wat je heel goed kan oefenen tijdens de maandagavondmeditatie. Tijdens het zitten kan je alle gevoelens er laten zijn. Gevoelens van depressie, benauwdheid, inzicht, verdriet, agressie, donkere gedachten en schaamte mogen er ook zijn. Dus de zwarte kant van ons bestaan zijn ook welkom. Ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns.