In alle meditatieboeken en geschriften wordt altijd gezegd hoe belangrijk stilte is. Dat je stil bent in jezelf zodat je jezelf goed kan waarnemen en daardoor goed in het hier en nu kan zijn.

Ik had even genoeg van stilte, wat de reden is dat jullie mij al een tijdje niet hebben gezien.

In april deed ik mee met een intensive van de opleiding bij het itip die ik volg. We waren daar vier van de vijf dagen stil. Voor de intensive vond ik het heel makkelijk om stil te zijn, maar tijdens de intensive werd ik steeds stiller en stiller totdat ik in de derde nacht in paniek wakker werd omdat ik dacht dat ik als een zwart gat in elkaar klapte. Dat mijn lichaam steeds kleiner werd en weg zakte in de aarde om niet meer tevoor schijn te komen.

Dat was een ervaring waarbij ik erg ben geschrokken en mijzelf goed tegenkwam. Waarbij ik overweldigd door gevoelens die in mij opkwamen tijdens de intensive vergat te blijven staan. Een ervaring ook waarbij ik heel goed de zwarte kant in mijzelf zag die ik helemaal niet wil zien. Ik verwarde hierbij de stilte in mijzelf met de stilte om mij heen.

De tegenreactie daarna was dat ik helemaal niet stil wilde zijn, maar juist veel wil zeggen en graag onder de mensen wil zijn. Dus dat ik nu drukke dingen ging doen in plaats van de rust op de maandagavondmeditatie. Dat is natuurlijk niet de oplossing, omdat ik weet dat als ik zo druk ben, het ook heel druk wordt in mijn hoofd en dat ik weer het gevoel heb dat mijn hoofd uit elkaar spat van de volheid. Dat is dan weer het andere uiterste.

De les hieruit voor mij is dat ik moet zoeken naar balans. Stil zijn als tegenhanger voor het druk doen is goed. Stil zijn om rustig te worden als ik druk ben is goed. Maar te stil zijn en mijzelf niet voelen en niet uiten is niet goed.

Dat is ook een belangrijke les in de meditatie: waarnemen wat er gebeurd op het moment zelf. Dus waarnemen wat er gebeurd als ik mijn tanden poets, naar mijn werk fiets, druk aan het doen ben op mijn werk, wat er gebeurd als ik eet etc. Verzin voor jezelf maar voorbeelden van dingen die je elke dag doet. Dus het gaat om te zijn met aandacht bij de dingen die je doet, maar ook de gedachten die je hebt en de gevoelens die je hebt. Dat hoeft niet te gebeuren op een maandagavond tijdens de meditatie. Dat kan elke dag de hele dag door. Oefenen hoe je dat moet doen, daar is de maandagavond belangrijk voor. Dus zometeen kan je zelf oefenen met aandachtig zijn. De stilte helpt daarbij. Probeer maar eens met aandacht te zijn bij je adem, het rijzen en dalen van je buik of het voelen van de ademstroom in en uit je neus. Wees oplettend op de gedachten zonder dat je er mee aan de haal gaat. En als je daarmee oefent zul je vanzelf merken dat het niet lukt om 20 minuten vol te houden. Maar wees lief voor jezelf. Elke keer als je afgeleid bent, ga je weer terug met aandacht naar je adem. Steeds maar weer. Elke keer weer terug.

Tot slot wil ik nog een gedicht delen die ik zelf heb gemaakt.

Het is stil om mij heen

Geen stemmen geen muziek

Het is stil om mij heen

Geen autoxe2x80x99s geen techniek

Het is niet stil in mij

Veel stemmen veel lawaai

Het is niet stil in mij

Veel gedachten veel gedraai

Ik ben zwaar heel zwaar

Ik zak weg in de grond

Waar ben ik? O waar?

Ik zie niet waar ik net nog stond

Was het maar stil in mij

Geen stemmen geen lawaai

Was het maar stil in mij

Geen gedachten geen gedraai

Ik ben licht, vederlicht

Ik spring omhoog in de lucht

Ik zie de aarde en zucht

Helaas het is maar een gedicht.